Rio de Janeiro

Aangekomen in Rio de Janeiro na een rit met de jeep van ongeveer 5 uur. Net voordat we rio inreden moesten we de deur van de jeep op slot doen en de ramen sluiten, omdat de lokale bevolking uit de favelas bijna bij elke bus proberen naar binnen te komen en al je spullen mee willen nemen. Nog een halfuurtje gereden en we waren bij ons hotel in Flamengo. De luxe was weer even fijn na al die nachten in een tent: eigen badkamer, toilet en airco. Toen we al onze spullen hadden neergezet, konden we eropuit. We zijn samen met Leo en Mark, vader en zoon, met de taxi naar het Windsor hotel gegaan, een luxe 5 sterren hotel aan het strand van Copacabana om een vriend van mark te ontmoeten die daar verbleef. Wat een uitzicht. We zaten op de 39e verdieping, bij de rooftopbar. Links van je zag je de suikerbroodberg, voor je de zee en het strand en rechts het jezus beeld. Na lekker een biertje te hebben gedronken, moesten we snel terug naar het hotel om ons klaar te maken voor het laatste maal met de groep. We gingen naar een selfservice restaurant. Er was een groot buffet en nadat je had opgeschept, werd je bord gewogen en op die manier de prijs bepaald. Na een gezellige avond zijn we alleen terug gelopen naar ons hotel en dat ]was toch best eng omdat we die middag hadden gehoord dat die vriend van Mark al 2 keer was bedreigd door iemand met een pistool onder zijn shirt( geef me al je geld en je telefoon of ik schiet). En dat op klaarlichte dag. Hoe zou het dan savonds wel niet zijn dachten we. Gelukkig was er onderweg niks gebeurd.

Na een hele goede nacht was het tijd om onze spullen te pakken. De groepsreis was voorbij en we moesten naar ons andere hostel Botafogo. Wat een ramp was dat hostel zeg. 60 bedden in een grote zolder geen airco en maar 40cm ruimte tussen de bedden. Dus als je voet snachts uit bed stak, zat je met je teen in iemand anders zijn neus. Maar we hebben onze spullen maar neergegooid en zijn terug gegaan naar het hotel waar we hadden afgesproken met Marcus en Martin. We zijn toen met de taxi naar Copacabana beach gegaan, omdat het om 4 uur al helemaal vol staat met mensen voor de vuurwerk show en de live muziek. Eenmaal aangekomen in Copacabana viel het nog wel mee met de drukte dus gingen we eerst even de winkelstraat in om iets wits te zoeken voor Martin. We kwamen een straatverkoper tegen met witte hoeden, perfect! Snel een hoed kopen, dachten we. Helaas duurde het wat langer. We gaven de man netjes het geld en kregen 20 terug en liepen weg. Opeens horen we die man achter ons en bleek hij ons te achtervolgen. Hij gaf het briefje van 50 terug en wees naar het briefje van 20 die hij aan ons had gegeven. We gaven de 20 terug en ontvingen de 50. En toen begon hij ineens te beweren dat het van hem was. Allemaal in het Portugees, dus we begrepen er niet veel van. We hadden gewoon netjes 30 reaal betaald. Gelukkig was er een lokale vrouw die Engels sprak. Ze zei dat hij beweerde dat wij hem 20 hadden gegeven en hij ons die 50, terwijl het toch echt omgekeerd was. Dat legden we aan haar uit en ze zei dat we maar gewoon door moesten lopen. Dat was wel een beetje vaag allemaal. We hebben wat gegeten bij nog zo'n selfservice restaurant en daarna zijn we bij een lokale, kleine bar gestopt om iets te drinken. Daar begon een man een heel gesprek met ons in het Portugees en hij was net een achtbaan van emoties. Hij begon super vrolijk over voetbal en Brazilië en zijn zoontje, toen pakte hij een foto van een vrouw uit z'n portemonnee en begon ineens te huilen (voor zover wij begrepen was het zijn overleden moeder) en een paar minuten later zat hij weer lachend op die stoel foto's aan ons te laten zien van zijn werk. Uiteindelijk kregen we zelfs z'n kaartje met telefoonnummer. We gingen maar snel terug, want we hadden om 5 uur afgesproken voor het strand met andere mensen van de groep.

Het aftellen kon beginnen! Met gezellige muziek en een hoop mensen en veel zakkenrollers.Langzamerhand kwamen er steeds meer mensen van onze groep en ook de Oasis groep was aanwezig. Het strand liep al vol en de bands begonnen te spelen. Na een lange avond wachten was het zover; de vuurwerkshow! Zo groot en zo mooi, in de lucht stond zelfs RIO 2015 gespeld. Het ging voor bijna 20 minuten door en we hebben genoten van al dat vuurwerk. Toen het vuurwerk was afgelopen, was het tijd om terug te lopen naar ons shitty hostel. Wat een chaos was dat. Al het verkeer was afgesloten dus iedereen liep. Zooveeel mensen en bijna iedereen moest dezelfde kant op. Terug in het hostel kwamen we 2 jongens uit Engeland tegen en zijn we nog wat gaan drinken in de bar tegenover ons hostel.

Op nieuwjaarsdag besloten we om een bezoek te brengen aan het Tijcua Nationaal Park, maar het was een drama om de weg te vinden. We hadden het meerdere keren gevraagd en kwamen uiteindelijk uit bij het Tijcua bos. Niet precies wat we zochten, maar verder dan dat kwamen we niet. Het was wel een mooi bos en we hebben er een aantal uur rond gelopen. Aan het eind van de middag snel teruggegaan, want we moesten om 5 uur weer bij het Windsor hotel zijn voor het echte laatste drankje met een aantal mensen van de groep die nog in Rio waren. Savonds was het toch echt tijd om afscheid van ze te nemen. Het waren echt geweldige mensen die zoveel van de wereld hebben gezien, er was zelfs een stel bij dat al bijna 2 jaar aan het reizen is! Het was heel gezellig met ze, maar vanaf nu zijn we weer gewoon met z'n tweeën, en dat is ook wel fijn. Lekker je eigen ding doen.

De volgende dag was het tijd voor ons om te vertrekken richting het grootste eiland van Brazilië ; Ilha Grande!